Shounen türünde bir anime; İnuYasha
1996 yılında bir dergide Rumiko Takahashi tarafından çizilip yazılan bir shonen serisi olan İnuYasha 2000 yılında 193+5 bölüm olan animeye uyarlanmış, 2008 yılında ise dergi basımları 56 cilt de toplanarak mangalaştırılmıştır. 2020 yılında seri ikinci sezonu ile karakterlerin çocuklarını konu alarak devam etmektedir.
Birkaç sene önce şans eseri önüme çıkan ve izledikçe izleyesim gelen eski olmasına rağmen sıkılmadan bitirdiğim bu eserin animesini sizlerle paylaşmak ve aklımda kaldığı kadarıyla yorumlamak istiyorum.
Hikayeyi özetlersek; Higurashi Kagome, ailesi ile birlikte nesillerdir korumakta oldukları bir tapınakta yaşar. Tapınağın yanında da mühürlenmiş bir kuyu ve kutsal saydıkları bir ağaç bulunmaktadır. 15 yaşına girdiği gün kuyuda tuhaf şeyler olmaya başlar. Kagome kontrol etmek için yanına gittiğinde kuyunun içinden çıkan ve insan dışı görünüme sahip olan bir şey tarafından yakalanıp kuyuya doğru sürüklenir. Girdiği kuyudan çıktığında ise kendisini Sengaku döneminde yani antik Japonya da bulur. Geldiği yeri tanımak için gezindiği sırada ormanın içerisinde ağaca oklar ile asılmış, kulakları ve alışılmışın dışında ki renk saçları olan birini görür. Bu kişi sanki uyuyormuş gibi görünmektedir.
Aynı zamanda karmaşayı fark eden köylüler Kagome ile karşılaştıklarında onu yakalayıp köy rahibesine götürmek isterler. Kaede adında ki yaşlı rahibe, Kagome’yi gördüğünde onun kim olduğunu anlar. Çok kısa bir süre sonra aynı canavar köye saldırır ve Kagome’nin peşine düşer. Kagome, reenkarnesi olduğu Kikyo’nun ölmeden önce kendi ile beraber yaktığı kutsal mücevher adında ki güçlü bir taşın bedeninde olduğunu öğrenir. Kendisine saldıran canavarda bu taşın peşindedir. Canavardan kaçarken ve yardım için etrafına bakındığı sırada uyanan İnuYasha’yı kendisini kurtarması için serbest bırakır. İnuYasha da kolyenin peşindedir ve aslında bir iblis olan canavarı öldürdükten sonra taş için Kagome’ye saldırır.
Kagome rahibe Kaede yardımıyla İnuYasha’yı dizginlemeyi başarır ancak taş çoktan ortaya çıkmıştır ve başka birçok iblisin hedefi haline gelmiştir. Daha da kötüsü parçalanan taşın tüm parçaları ülkenin dört bir yanına dağılmıştır. Kagome ve İnuYasha bu parçaları toplamak için yolculuğa çıkar. Bu yolculuk esnasında türlü dostluklar kurar ve çeşitli yaşamları tecrübe edinirler. Yolculuk boyunca gittikçe büyüyen grup, taşın parçalarını zorlu savaşlar ve ölümle burun buruna kaldıkları güçlükler ile karşılaşarak toplarlar. Zamanla Kagome ve InuYasha arasında da aşk filizlenmektedir.
Yazının aşağıda ki devamında spoiler geçmektedir, bilginize 🙂
İnuYasha da olaylar alışılmış klişe savaşlar üzerinden ilerlese de konusunun ilerleyiş şekli gerçekten çok güzeldi. Mangakanın karakter yönetimi, kurguyu ilerletiş şekli ve olayları bağlayışı özellikle yer yer romantizme dokunuşu çok hoşuma gitmişti. Tabi anime ilerledikçe belli sahneler vardı hoşuma gitmeyen.
Mesela İnuYasha’nın sürekli Kikyo ile Kagome arasında kalması, gerçekten bu yapısına çok kızmıştım. Elbette düşününce bu çok normal. Sonuçta İnuYasha’nın zamanında sevgilisi Kikyo’ydu ve Kagome onun reenkarnesi olsa da başka biri. Ancak yanında Kagome olmasına, onunla ortada ki ilişkisinin yakınlığına rağmen hala Kikyo ile arasında gidip gelmesi de pek doğru gelmedi bana.
Ayrıca bir bölümde Kikyo’nun bedeni de küllerinden yeniden yapılıp ruhu çağrılıyordu. Bu da mantıksız bulduğum ayrı bir konuydu. Yanlış bilmiyorsam Çinliler de insan bedeninde 7 ruh (Dünya ruhu, İnsan ruhu vb.) bulunduğuna inanılıyor. Hatta birçok novele de bu eski inanış konu oluyor. Yani uzak doğu da ki birçok konuda mitolojik benzerlikler bulunmakta. Bunu düşününce o kadar da mantıksız gelmiyor olmasına rağmen akıllara reenkarne olmuş Kagome’nin ruhu o zaman yarım düşüncesini getiriyor. Çünkü Kikyo’yu ortaya çıktığı bölümden itibaren finale kadar zaman zaman görüyoruz.
Daha birkaç bu gibi kendimce bulduğum eksilerin dışında hikaye akıcı ve eğlenceliydi. Ayrıca BOA‘nın Every Heart adlı şarkısı da animenin ending’i için yapılmıştır.
Son olarak yazımı birkaç görsel ile bitirmek istiyorum..
